HU Repository
HU Repository serves as an academic and research repository, offering a rich assortment of Haigazian Armenological Review research outputs along with publications from the Armenian Diaspora Research Center (ADRC) and Haigazian University Press (HU Press). Additionally, it hosts a repository of MA and MBA theses.
With a focus to meet the needs of scholars, students, and researchers within and beyond the Haigazian University community, our repository provides seamless access to a diverse range of scholarly materials. Whether you're delving into historical studies, exploring contemporary research topics, or seeking insights from thesis works, the HU Repository stands as a cornerstone for intellectual inquiry and collaboration.
Communities in Haigazian University
Select a community to browse its collections.
Recent Submissions
The Contested Ground of a Transition Neodemocracy from the Perspective of Globalization
(2007) Vladimir Osipov
Հեղինակը կ'անդրադառնայ համայնավարութենէն նորժողովրդավարութեան անցնող երկիրներու անցումային հանգրուանի դիմագրաւած բազմապիսի մարտահրաւէրներուն: Ան կը ծանրանայ մանաւանդ՝ թէ ինչպէս կարելի է գոյատեւող, օրէնքի, արդիւնաւէտ եւ մրցունակ շուկայական տնտեսութեամբ եւ քաղաքացիական հասարակութեամբ երկիր պետութիւն մը կայացնել: Հեղինակը կ'անդրադառնայ նաեւ նման երկրի մը կայացման մէջ արտաքին ազդակներուն, մանաւանդ՝ համաշխարհայնացման ազդեցութեան: Ըստ իրեն հարցը աւելի կը բարդանայ ի տես համաշխարհայնացման շուրջ միատարր տեսակէտի եւ մօտեցումի բացակայութեան, որ հետեւանք է անոր ծայրայեղ քաղաքականացման եւ գաղափարախօսականացման:
Հեղինակը այս ընդհանրական պատկերին կը ջանայ բաղդատել Հայաստանի իրականութիւնը, կ'անդրադառնայ համաշխարհայնացման խնդրով Հայաստանի դիմագրաւած մարտահրաւէրներուն, կը նշէ առօրէական մշակոյթի արձանագրած յաջողութիւնները՝ ազգային մշակոյթներու հաշւոյն:
Հեղինակը սպառած կը նկատէ «անցումային շրջանի» տեսութիւնները առանց որ անոնք ակնկալուած արդիւնքները տուած ըլլան Հայաստանին: Ասոր պատճառը ան կը վերագրէ առանց քննադատական մօտեցումի նորազատական տեսութեան որդեգրումին: Ան կը մատնանշէ նաեւ, որ տնտեսական բարեփոխումներու ծրագիրը որդեգրուեցաւ հնազանդօրէն, այնպէս՝ ինչպէս ան հրամցուեցաւ Միջազգային Հիմնադրամին եւ Համաշխարհային Դրամատան կողմէ:
Ասոնց հետեւանքով, անցեալի բազում գաղափարախօսական ըմբռնումներ ինչպէս եւ բազմաթիւ ընկերային, մշակութային եւ բարոյական արժէքներ թաղուեցան՝ առանց նորերու յառաջացման:
Ի յայտ եկան քաղաքական մասնակցութեան սնամէջ, մակերեսային ժողովրդավարական հաստատութիւններ, իշխանութիւնը մտաւ փակ շրջանակի մէջ: Հեղինակը հիւանդագին կը գտնէ այն երեւոյթը, որ Հայաստանի մէջ տնտեսական բարեկարգումներու ո՛չ շուկայական ազատ տնտեսութիւն, ո՛չ համապատասխան քաղաքական մշակոյթ, ո՛չ ալ քաղաքացիական հասարակութիւն յառաջացուցին: Հուսկ, Հեղինակը կը բերէ 2003-2006 տարիներու հարցախոյզներու պատասխանները, որոնք կը հաւաստեն իր մտահոգութիւնները:
Հեղինակը այն կարծիքը կը յայտնէ, որ Մայիս 2007ի խորհրդարանական եւ 2008ի նախագահական ընտրութիւնները պիտի յստակացնեն հայ քաղաքական խաւի նախասիրութիւնները դէպի կայուն ժողովրդավարութիւն կամ մենատիրութեան:
Ցեղասպանութիւնների շարքեր․ պատմական յիշողութիւնը եւ ինքնութիւնը տարեթուերում ու տեղանուններում (ըստ ղարաբաղեան շարժման նիւթերի)
(2007) Յարութիւն Մարութեան
The author argues that the current mindset of the Armenians in most of Armenia was formed during the two and a half year period of the Karabagh Movement (1988-1990) Indeed, the Karabagh movement brought big changes to the Armenian mindset that had been formed during the seven decades of Soviet rule and to national Armenian identity.
It has been established that the theme of the genocide of the Armenians, that is the early twentieth century Armenian genocide as well as new massacres and pogroms that took place in the late 20th century, persisted as the most important expression of Armenian historic and collective memory during the Karabagh movement years. However, the expression of the theme underwent changes including the fact that the symbol of the victim that called for justice and sympathy was replaced by the fighter. Indeed, a new perception developed according to which the attainment of national goals can be achieved only through struggle. After these general observations the author analyses and decodes the dates and places that were used on the placards during the Karabagh movement vigils, the symbolism they represented and the concepts they bore.
Marutyan notes that both dates and names of places were used as keywords in order to fully express and convey the corresponding message and information. In this regard, the author states that the genocide theme was given first place after the Sumgait pogroms of February 1988, which were identified unequivocally with the 1915 massacres.
Thus, 1988 was put next to 1915 and the name of Sumgait next to Deir Zor, alongside the names of the other non-Armenian concentration camps of Bukhenwalt and Auswich.
If Deir Zor had become synonymous with the Armenian genocide perpetrated by the Turks, Sumgait became synonymous with the late 20th century pogroms committed by the Azerbaijani Turks.
Marutyan analyzed fifteen placards that he called Genocide series placards. These depicted dates with generic messages intertwined with place names as further elaboration of the message transmitted.
Marutyan notes that certain dates went beyond a particular massacre and symbolized a whole series of killings and massacres.
In this regard, Marutyan highlights a number of dates and places with broader values, like Deir Zor, Bekhenvalt, Sumgait, Shushi, Baku, Khodjalu, Izmir, Hajun, Kunjular, Alexandropole, Cilicia, 1915,1895, 1909, 1918, 1919, 1920, 1921, 1922, 1937, and 1988. Some of these dates and places were registered on the placards with numbers or figures or maps providing further elucidation to the reader. In certain cases a triad of date, place and number has been depicted.
The author underlines the fact that in the post-Sumgait era, any danger that threatened the existence of any Armenian group, or any danger that the Armenians faced, was seen and perceived in the light of genocide. This meant a wider usage of the word genocide than was technically correct. For instance, certain environmental, social, or cultural conditions were dubbed as ecological genocide, biological and chemical genocide, cultural and spiritual genocide, etc.
Remembering and Forgetting: Cinema of the Armenian Diaspora
(2007) Tim Kennedy
Հեղինակը կը քննարկէ ինքնութեան եւ ցեղասպանութեան ժառանգումի հարցերուն հայոց պատասխանը՝ սենեմարուեստի միջոցով:
Յօդուածին մէջ հեղինակը նախ կը ներկայացնէ ինքնութեան այն տագնապը, զոր կ'ապրին շատերը Սփիւռքի մէջ: Քենըտի այդ ելակէտով կը բացատրէ թէ ինչպէս կը յառաջանայ սփիւռքացած ազգի մը հասկացութիւնը:
Հաւաստելով որ ցեղասպանութիւնն ու անոր առնչուած ճնշումն ու ժխտումը կը ձեւաւորեն Սփիւռքի սինեմային մեծ մասը, հեղինակը ընդհանուր մատնանշումներու ծիրին մէջ, կը հաստատէ որ սփիւռքահայ սինեման կը գործէ պետութեան սահմաններէն ներս, եւ ակնդիրներ կ'ունենայ ուր որ հայ կայ (այլ խօսքով՝ պետութեան սահմաններէն ներս եւ դուրս):
Հեղինակը կ'ընէ շրջանաբաժանում-պատմութիւնը սփիւռքահայ սինեմային՝ հայ ինքնութեան արտայայտումի հայեցակարգի ելակէտով: Այսպէս, 1915-1965 յիսնամեակը ան կը նկատէ թաքուցում-ժխտումի հանգրուան, 1965-1983 շրջանը՝ զարթնումի, ազգայնականութեան վերածլումի հանգրուան, իսկ 1983ը յաջորդող շրջանը՝ վերարծարծումի հանգրուան:
Յօդուածի երկրորդ բաժնով, հեղինակը մանրամասնօրէն կը վերլուծէ թէ ինչպէս ժամանակակից սփիւռքահայ ֆիլմաբեմադրիչները մօտեցած են ջարդին՝ հայոց վրայ ունեցած հոգեբանական ներգործութեան: Հեղինակը կը ներկայացնէ նաեւ այն բեմադրիչներուն պրպտումները՝ ազգային ինքնութեան եւ յիշողութեան մէջ:
Ան կ'անդրադառնայ նաեւ սփիւռքահայ սինեմային վարած դերին՝ հայութեան գոյատեւման գործին մէջ եւ տարբերակում մը կը դնէ մէկ կողմէն փաստագրական ու նկարագրողական ֆիլմերու եւ միւս կողմէն՝ գեղարուեստական բնոյթի ֆիլմերուն միջեւ: Եւ, եթէ, ըստ հեղինակին, առաջինները մեծ մասամբ ազգայնական են եւ կը ձգտին փոխանցել միատարր հայկական ինքնութեան մը հասկացութիւնը, ուր չենք գտներ «Ո՞ւր է իմ տունս» հարցումին բաւարարող պատասխանը, ապա գեղարուեստական ֆիլմերը հարցականի տակ կ'առնեն անփոփոխ հայ ինքնութեան հասկացութիւնը մեկնելով «Ո՞վ եմ ես» հարցումէն: Այս առումով, Քենըտի կը ներկայացնէ բեմադրիչներ Եկոյեանի, Պասթաճեանի ու Թորոսեանի տարբեր պատասխան-մօտեցումները այդ հարցումին:
Հրանտ Մաթէոսեանի «Ահնիձոր» ակնարկի գաղափարական ենթիմաստը
(2007) Վաչագան Գրիգորեան
Among the many essays of Hrand Matevosian, including "Ahnidzor", the latter is singled out because it signifies his entry into Armenian literature. With its daring questions and depth "Ahnidzor" may be considered the peak of the author's first stage of literary work.
The essay is unique, and its generic features are second to none in the Soviet essays of the 1960s. Besides it had an important effect on the writer. Matevossian felt that it was important to take charge of pain, to write on the land laborer, and the village, where he believed the fate of the state was to be decided.
Քաղաքը Կոստան Զարեանի օրագրերում
(2007) Նարինէ Պետրոսեան
"I like hearing the big heart of cities and the cracking of the roaring fire that runs in their veins. I like feeling their life rhythm and the depth of their breathing" claimed Zarian in one of his writings. Zarian was a great urbanist, which is why he paid special attention to analyzing, appreciating and understanding the cities, and world urban centers he visited extensively.
Having said that, the author, Narine Petrossian argues that it is almost impossible to identify any writing of Zarian that touches solely upon the issue of the city and the urban center. In this regard, Petrossian highlights specifically the diaries of Zarian, where she claims it is almost impossible to separate the various philosophical, civilizational, cultural. literary and other categories from each other. They are all intertwined and reflect the broad world perspective Zarian lad and used to look at things.
On a thin backdrop of Osvald Schpengler's conceptualization of urban civilizations, the author draws a parallel with what Zarian had to write and think about a number of world urban centers and cities, like St. Petersburgh, New York, Venice, Rome. Naples, Athens, Izmir (Smyrna), Batumi, Nicosia, and Beirut, Constantinople and its streets, the cities of Holland (Volendam, Haarlem, Zaandam, Amsterdam); and the cities of Bulgaria, Romania, Austria, France, Belgium, And Armenia.