HU Repository
HU Repository serves as an academic and research repository, offering a rich assortment of Haigazian Armenological Review research outputs along with publications from the Armenian Diaspora Research Center (ADRC) and Haigazian University Press (HU Press). Additionally, it hosts a repository of MA and MBA theses.
With a focus to meet the needs of scholars, students, and researchers within and beyond the Haigazian University community, our repository provides seamless access to a diverse range of scholarly materials. Whether you're delving into historical studies, exploring contemporary research topics, or seeking insights from thesis works, the HU Repository stands as a cornerstone for intellectual inquiry and collaboration.
Communities in Haigazian University
Select a community to browse its collections.
Recent Submissions
Համառօտ ակնարկ՝ Շամախի քաղաքի հայութեան պատմութեան եւ հայ կրթարանների վրայ (ԺԹ. դար)
(2010) Գէորգ Ստեփանեան
Rich historical, archival and statistical data and information give ample evidence that Shamakhi, the oldest city in the Eastern Caucasus was inhabited by Armenians from time immemorial.
In the 19th century the Armenians of Shamakhi had an active social, economic and cultural-educational life.
The author assesses the contribution the Shamakhi Armenians made to the growth and development of the economic and socio-cultural aspects of the city, which lost its role after the regional administration was relocated in Baku.
The article names the Armenian figures of the city who held high administrative positions, and highlights particularly the school network of the Armenians of Shamakhi and their endeavour to maintain these Armenian schools.
Փրկագործութեան թեման Զաքարիա Աւանցու մանրանկարներում
(2010) Աւետ Աւետիսեան
The author analyses certain characteristics of Zakarya Avantsi's Matenadaran miniatures and assesses them based on the achievements of the miniature painters who preceded him. The author shows how Zakarya developed and improved such types of pictures in both structure and content.
Zakarya created his paintings in the late 16 and early 17th centuries, mostly in Vaspurakan and Persia. His art work counts 19 miniature Avetarans (gospels), 2 Mashtots, 1 Aghotamaduyts, and two pieces. A significant part of this heritage is preserved in Matenadaran, Yerevan. The 10 miniature and complete gospels give a full view of Zakarya's miniature art, verify his painting style, his way of constructing the miniature and coloring it. Besides, these miniatures enable the author to highlight the style and symbolic peculiarities of Zakarya's miniatures.
His sequence of miniature paintings starts with pictures inspired by the description of God's seven days of creation in the Book of Genesis. Eventually these Old Testament miniatures lead to Zakarya's gospel miniatures. However, Zakarya prioritized the concept of the redemption of Jesus. His preference becomes obvious through both a holistic view of his miniatures and the specific symbolism he used. This becomes more obvious in the miniature of the 5th day of creation, where the Leviathan (Satan) encounters the Phoenix (Jesus the saviour).
Հայ առաջին օրհներգուները
(2010) Հենրիկ Բախչինեան
Early medieval Armenian poetry was formed in the first half of the fifth century in the form of church hymnography.
The first original Armenian hymns, which were later on called Sharakans, were authored by Mesrop Mashtots and Catholicos Sahak Partev. Both based these hymns on the musical scores they composed for the psaltry which they had compiled based on the Armenian church calendar of feasts (tonatsuyts).
Mashtots wrote the repentance sharakans of lent, while Sahak Partey wrote the holy week hymns. Both in terms of phrasing and style these were dependent on the biblical texts. Generally, however, they were original both as poems and as musical scores.
Alongside religious themes and concepts, the first Armenian hymns expressed the thoughts, emotions and sentiments of the contemporary individual, as well as his/her human and humane feelings. As such, Mashtots and Sahak Partev were the initiators of Armenian medieval self-authored poetry. This poetry anchored itself on the poetic heritage of Mashtots and Sahak Partev and established its own niche in world poetry.
A Contrastive Study of the Noun Declension in Avestan and Ancient Armenian Languages
(2010) Mohammad Malek Mohammadi; Mehdi Jafarzade
Հնդեւրոպական լեզուներուն մէջ գոյական անունը կը թեքի, կը հոլովուի ըստ իր շարահիւսական պաշտօնին, թիւին՝ եզակի, երկակի կամ յոգնակի, եւ ըստ սեռին՝ արական, իգական կամ չէզոք:
Կը թուի թէ հնդեւրոպական լեզուներու գոյական անունը ունէր քերականական ութ հոլովներ: Այսօր հնդեւրոպական լեզուները տարբեր չափերով պահպանած են սկզբնական այդ ութ հոլովները:
Հոլովակերտման այս գործընթացին մէջ, հնդեւրոպական կարգ մը լեզուներ կցական են՝ գոյական-անունին սկիզբին կամ վերջաւորութեան կ'աւելցուին յօդեր, կապեր: Հնդեւրոպական այլ լեզուներ, ինչպէս գրաբարն ու հին պարսկերէնը թեքական են, որով հոլովակերտումը տեղի կ'ունենայ բառի ներքին թեքումով: Ասիկա այդ լեզուներուն կարեւորագոյն յատկանիշերէն է:
Ընդհանուր այս մեկնակէտէն ելլելով հեղինակները կը բաղդատեն գրարաբի եւ հին պարսկերէնի՝ Աւեստայի լեզուի գոյականի շարահիւսական պաշտօններուն եւ հոլովակերտման երեւոյթներուն միջեւ: Ասոնք կը մատնանշեն որ գոյականի թիւն ու սեռը, ինչպէս նաեւ վերջաւորութիւնը պատճառ կը դառնան տարբեր հոլովակերտումներու:
Հուսկ, անոնք կ'եզրակացնեն որ հին պարսկերէնի մէջ երեք համակարգեր կ'ազդէին թեքումին վրայ.- գոյական անուան թիւը՝ եզակի, երկակի կամ յոգնակի, սեռի ըմբռնումը՝ արական, իգական, կամ չէզոք, եւ հոլովակերտման ութ տարբերակ: Ի տարբերութիւն հին պարսկերէնի, գրաբարը չունէր թիւի երկակիութիւնը, չունէր նաեւ սեռի ըմբռնումը, իսկ հոլովակերտման համակարգին մէջ չունէր կոչականը: Միւս կողմէն, հեղինակները կը նշեն որ հին պարսկերէնի եւ գրաբարի հոլովակերտումը առնչուած էր գոյական անուան, ու կ'աւելցնեն սակայն, որ գրաբարի պարագային թեքումի կողքին գոյականին սկիզբը աւելցող յօդեր եւս հոլովակերտման դեր կը խաղային:
Հեղինակները, սակայն, չեն տեսներ այս երկու լեզուներու գոյականի վերջաւորութեանց թեքումներուն միջեւ նմանութիւններ, հակառակ անոր որ պարսկերէն իգական եւ երկակի համակարգերը կապուած են սեռականի թեքական վերջաւորութեան եւ գրեթէ հաւասար ու նոյնն են՝ գրաբարին համեմատ:
«Երկնքից ընկաւ երեք խնձոր». Հայկական հեքիաթի աւարտի բանաձեւերը
(2010) Ալվարդ Ջիւանեան
The finale of any text is of specific interest. This is true particularly in regard to such a unique narrative as the traditional fairy tale. At the finale of the Armenian fairy tale three apples fall from heaven. As a rule, the apples are not related to the main body of the story, but are part of the narrative frame.
The author analyses this finale and suggests various hypotheses regarding the diversity of these endings. Based on both the structural differences and semantic features as well as the variations these finales demonstrate, the author concludes that they are conditioned by both regional and dialectal differences as well as by the complexity of their meaning.