Conference Proceedings

Permanent URI for this community

https://haigrepository.haigazian.edu.lb/handle/123456789/52

Browse

Now showing 1 - 20 of 47

Հայկական անդրսահմանային տարածականութիւնը եւ արդի հաղորդակցական միջոցները գիտաժողովի նիւթեր (15-17 Մայիս 2013)
(2014) Անդրանիկ Տագէսեան
The book is the compilation of the proceedings of the conference entitled "Armenian Trans-nationalism and the Modern Age of Communications". The conference was organized by the HU-based Armenian Diaspora Research Center and was held at Haigazian University on May 15-17, 2013. The book includes the program of the conference, the papers presented, and biographies of the contributors, few photos, and a comprehensive press release, as well as a brief outline of the mission, purpose and activities of the Center and its inauguration in January 2012. The 16 papers presented during the conference touch upon issues of archiving, and heritage; matters religious, ministerial, educational, philanthropic, political, and social; youth and culture; news disseminating and fund-raising; as well as matters pertaining to the Armenian Cause and Armenian Studies. Furthermore, the papers highlight the actors who promoted these issues, namely individuals, philanthropists, circles, offices, groupings, unions, organization, parties, institutions, scientific centers, the church, media networks, the Ministry of Diaspora and others. Alongside these papers the opening speeches of the conference are also presented and a summary of each paper is given in English. The book is the first in a series dedicated to Armenian Diaspora issues.
Լիբանանի հայերը (Բ.) գիտաժողովի նիւթեր (14-16 Մայիս 2014) / Armenians of Lebanon (II) Proceedings of the Conference (14-16 May 2014)
(2017) Անդրանիկ Տագէսեան
The book is the compilation of the proceedings of the conference entitled "Armenians of Lebanon (II)". The conference was organized by the Haigazian University-based Armenian Diaspora Research Center and was held at Haigazian University on May 14-16, 2014.
Սուրիոյ հայերը գիտաժողովի նիւթեր (24-27 Մայիս 2015) / Armenians of Syria Proceedings of the Conference (24-27 May 2015)
(2018) Անդրանիկ Տագէսեան
The present volume includes 31 papers from eight sessions of the conference "Armenians of Syria," held in May 2015. This collection represents a significant contribution to the study of various aspects of the Syrian Armenian community and serves as a valuable resource for the dissemination, analysis, and further development of diasporic materials.
The Legacy of the Armenian Community in Syria: A Century of Diasporic Existence (1915-2015)
(2018) Simon Payaslian
Հեղինակը կը ներկայացնէ սուրիահայութեան վերջին հարիւրամեակի աւանդը: Ան հակիրճ կ'անդրադառնայ գաղութին կազմաւորման՝ Ցեղասպանութենէն ետք, ապա եւ՝ կազմակերպման ու մշակութային վերելքին՝ մինչեւ Բ. Համաշխարհային Պատերազմ: Հիմնուելով սփիւռքագիտական տեսութիւններու վրայ, հեղինակը կը քննարկէ սփիւռքացման բարդութիւնները, ձեւափոխութիւնը՝ սկզբնական տարագիր փուլէն դէպի գաղութի եւ մշակոյթի կազմաւորումը, ինչպէս նաեւ փոփոխութիւնը՝ հայապահպանման հրամայականներուն հասկացութիւններուն մէջ: Զեկոյցը կը քննարկէ հայկական սփիւռքի գոյութիւնը պատկերող գրական նմուշներ: Հակառակ տարբեր քաղաքական եւ տնտեսական դժուարութիւններու, սուրիահայութիւնը՝ մինչեւ 1960ականներու սկիզբը, ականատես եղաւ մշակութային հսկայ բերքի: Հիմնուեցան հայկական հրատարակչատուներ եւ տարբեր քաղաքական երանգներու օրաթերթեր: Զեկոյցը համապատկեր մը կը ներկայացնէ այն ճիգերուն, որոնք կատարուեցան կրթական եւ մշակութային հաստատութիւններու, համայնքային կազմակերպութիւններու, կուսակցութիւններու եւ եկեղեցիներու կողմէ՝ մշակոյթի պահպանման եւ գաղութային կեանքին համար: Սուրիահայութիւնը Միջին Արեւելքի այլ գաղութներու կողքին, իբրեւ շտեմարան ծառայեց հայ լեզուի եւ մշակոյթի: 1940-60ականներուն Լիբանան գաղթած սուրիահայեր, ինչպէս եւ Արեւմուտք գաղթած միջին արեւելքցի հայեր նպաստեցին Արեւմուտքի գաղութներուն մշակութային երիտասարդացման: Հեղինակը կը քննարկէ յարաբերութեան բնոյթը հայկական գաղութին եւ հիւրընկալ ընկերութեան միջեւ, եւ կը պնդէ, որ հակառակ տասնամեակներու ձեռքբերումներուն, ներկայ քաղաքացիական պատերազմին հետեւանքով մեծ սպառնալիք յառաջացած է գաղութի գոյատեւման: Սուրիահայութեան պատմութիւնը ցոյց կու տայ, որ ընտանիքը, գաղութի կրթական հաստատութիւնները, եկեղեցիները, քաղաքական կուսակցութիւնները եւ մտաւորականութիւնը միաձուլուած՝ կը ձեւաւորեն անհատական եւ հաւաքական ինքնութիւնը եւ ազգային գիտակցութիւնը՝ իբրեւ անբաժանելի բաղադրիչը Սփիւռքի գոյութեան: Սուրիահայութեան պարագան կը հաստատէ, թէ Սփիւռքի հայօճախի մը մշակութային եւ ֆիզիքական գոյատեւումը կախեալ է հիւրընկալ ընկերութեան քաղաքական փոփոխականութենէն եւ անոր կառավարութեան վարած ընդհանուր քաղաքականութենէն:
Կիլիկիոյ կաթողիկոսութիւնը Հալէպի մէջ (ԺԶ.-ԺԷ. դարեր)
(2018) Վարդի Քէշիշեան
Armenians have been acquainted with Aleppo from the earliest times. Basically due to trade, and sometimes for military reasons, Armenians gradually became established in Aleppo, particularly as of the 13th century. After the fall of the Cilician Armenian Kingdom in 1375, large numbers of Armenians left Cilicia and took refuge in Aleppo. The Aleppine Armenian community grew and developed in the 15th-16th centuries, when Armenian tradesman and Khodjas acquired significance and held powerful positions in Aleppo in trades and administration. The convergence of Armenian Khodjas coincided with the temporary relocation of the Sis Armenian Catholicosate to Aleppo in the 16th-17th centuries, at a time when the Great See and the whole area were under the menace and domination of Turkmen tribes. Particularly in the late 16th century the Sis Catholicosate was in danger due to the Djelali movement. Therefore, the Catholicosate was transferred to the premises of the Aleppo Karasnits Mangants and Surp Asdvadzadzin churches. Alongside the Catholicos other high-ranking clerics and cultural figures converged on Aleppo, which became a spiritual-cultural center for the Armenians. During the 16th and 17th centuries the Aleppo Armenian community had its golden age, as all aspects of Armenian medieval culture developed and reached new heights. Aleppo, thus, became a natural preserve of medieval Armenian arts and safeguarded the continuity of its rich traditions. Indeed, when in the 15th-16th centuries all of Asia Minor and Cilicia had become an area of operation for the Djelali brigands, Aleppo turned out to be a safe haven for the Cilicia Catholicosate and the Armenians of the region.
Armenians in the 19th Century Aleppo
(2018) Hidemitsu Kuroki
Մարդահամարը միշտ ալ կարեւոր եղած է որեւէ խմբաւորումի մը ուսումնասիրութեան համար: Օսմանեան հարկային տոմարները հիմնականին մէջ հողերու կամ տնային տնտեսութիւններու կը վերաբերին: Միայն օսմանեան թանզիմաթէն ետք էր որ սկսան կատարուիլ պետական մարդահամարներ Սուրիոյ մէջ՝ զօրակոչի եւ տուրքերու հաւաքման նպատակով: Հեղինակը՝ հիմնուելով օսմանեան ճիզիա եւ բնակութեան արձանագրութիւններու տոմարներուն ու օտար ճանապարհորդներու թէ դիւանագէտներու տեղեկութիւններուն վրայ, կը վերականգնէ 1850ականներու Հալէպի հայ բնակչութեան թիւը, արհեստները, բնակութեան վայրերը, տեղածին թէ (ուրկէ)եկուոր ըլլալու պարագաները: Ան այս տուեալները կը համեմատէ հալէպաբնակ քրիստոնեայ միւս փոքրամասնութիւններուն հետ՝ այս բոլորը քննարկելով Հալէպի 1850ականներու բնակչութեան յենքին վրայ:
Genocide and Humanitarian Resistance in Ottoman Aleppo, 1915-1916
(2018) Khatchig Mouradian
Զեկոյցը կը քննարկէ Հայոց Ցեղասպանութեան ընթացքին զոհերու դիմադրական գործունէութեան զանազան դրսեւորումները՝ 1915-16ին: Ձերբակալութեանց, տեղահանութեանց եւ ջարդերու գործողութիւններուն զուգահեռ նկատելի կը դառնան զոհերու կողմէ այլեւայլ դիմադրական արարքներ, որոնցմէ այստեղ լուսարձակի տակ կ'առնուին ոչ-զինեալ դիմադրական արարքները: Հեղինակը լուսարձակի տակ կ'առնէ օսմանեան գաւառներուն, Պոլսոյ օսմանեան գաւառներուն, Պոլսոյ արտասահմանի միջեւ գործող ընդյատակեայ հաղորդակցութեանց ցանցեր, որոնցմով արտաքին աշխարհ կը մաքսանենգուէին՝ ջարդերուն մասին տեղեկագրեր: Ասոնք հումք կը ծառայէին արտասահմանի հայ թէ օտար մամուլի դէմքերուն, օտար քաղաքական գործիչներուն՝ բացայայտելու Օսմանեան Կայսրութեան մէջ հայոց դէմ կատարուող ջարդերը, մանրամասնելու դէպքերուն եւ կոտորածներուն, արմատահանութիւններուն, քանդումներուն տարողութիւնը եւն.: Միւս կողմէն՝ այս ցանցերով նաեւ արտասահմանէն կը փոխանցուէին նիւթական նպաստներ, ապա գաւառներ եւ գաղթակայաններ կը յղուէին ատոնք՝ սնունդ գնելու, բժշկական հոգածութեան եւ գոյատեւումի նպատակներով: Հեղինակը կ'ընդգծէ որ աքսորավայրերուն, գաւառին եւ Պոլսոյ միջեւ հաղորդակցութեանց այս ցանցերուն կենսական օղակ կը հանդիսանար Հալէպը, ու կը ներկայացնէ այս ցանցերուն առնչուած անձերու եւ խնդիրներու մութ ծալքերը: Կը պարզուի նաեւ, որ ընդյատակեայ մարդկային այս ցանցերով ոչ միայն օտար, այլեւ հայ աջակցութիւն եւ նպաստ կը կատարուէր ցեղասպանութեան դիմադրութեան համար:
Անտիպ փաստաթուղթեր 1909ի Կիլիկեան կոտորածներու օրերուն Ալեքսանտրէթի հայութեան վիճակին մասին
(2018) Միհրան Մինասեան
Relatively little has been written about the small Armenian community of the Alexandretta Sandjak. There are no separate monographs which shed light on the history of the Armenian-inhabited towns and villages of the region. Likewise, there is no separate study of the events that took place in the Sandjak during the 1909 Cilician Massacres. Though the centre of the Sandjak, the city of Alexandretta, was not directly subjected to massacres, nonetheless certain villages of the Sandjak were and had huge human and financial losses, like, for instance, the village of Kerekkhan. Most of its inhabitants was massacred, while some killings, looting and destruction took place in other villages of the Sandjak. These, however, did not become full scale carnage. After a brief overview of the Alexandretta Sandjak, the author highlights Armenian aspects of the region and produces - from the Aleppo Armenian Prelacy - three unpublished documents which shed light on the oppression and violence that the Armenians of the region faced during the Cilician Massacres. The documents are written by the local vice-prelate, Father Krikor Minasian. The first one is a letter describing the prevailing conditions in and around the cities of Alexandretta, Beylan and Chork Marzban and the massacres and looting that took place. The second document is a report about the killings that took place in the villages of the Sandjak, with the names of the victims. The third is a detailed answer to the questionnaire that was sent from Aleppo concerning the killings, looting and related acts that took place in the Sandjak during the atrocities. The documents shed new light on the events and enrich knowledge not only of the history of the Armenians of the Sandjak of Alexandretta but add up to a fuller picture and understanding of the Adana Massacres.
Musa Dagh During the Armenian Massacres of 1909 in Ottoman Northwestern Syria
(2018) Vahram L. Shemmassian
Հեղինակը լուսարձակի տակ կ'առնէ 1909ի կիլիկեան կոտորածներուն զուգահեռ՝ Օսմանեան Կայսրութեան ենթակայ Սուրիոյ հիւսիս-արեւմտեան հայաբնակ վայրերուն մէջ տեղի ունեցած ջարդերն ու վնասները եւ անոնց հետեւանքները: Ներկայացնելէ ետք Անտիոքի, Քեսապի, Հալէպի եւ շրջակայքի հայոց դիմագրաւած սպանդն ու հետապնդումները, կողոպուտը, քանդումներն ու արտաքսումը, հեղինակը կը մանրամասնէ այդ շրջանի Մուսա Լեռան հայութեան դիմագրաւած ահաբեկումի վտանգը, ջարդ-կողոպուտ-աքսորի սարսափն ու սպառնալիքը, մուսալեռցիներու դիմադրութիւնը, օսմանեան տեղական իշխանութեանց մասնակցութիւնը սպանութիւններուն, օտար միջամտութիւնը՝ կանխարգիլելու-սահմանափակելու յարձակումներն ու սպանդը, ապա նաեւ՝ իւրաքանչիւր յարանուանութեան կրած զոհերուն թիւը, կը ներկայացնէ հետեւանքները՝ հրկիզուած տուն ու խանութներու, որբերու եւ այրիներու թիւերը, նիւթական վնասները՝ ըստ գիւղի: Հեղինակը կ'անդրադառնայ նաեւ կոտորածներուն եւ աւերին արտասահմանեան արձագանգին, Մուսա Լեռ փութացուած հայ (միութենական եւ եկեղեցական) թէ օտար նպաստներուն: Հուսկ, հեղինակը կ'արժեւորէ կոտորածէն ետք տեղի ունեցած եւ ջարդարարութեան տարողութեան չհամապատասխանող կեղծ դատավարութիւններուն:
Հայոց ցեղասպանութեան հետեւանքով կորսուած հարազատներու փնտռտուքի աշխատանքը Սուրիոյ տարածքին
(2018) Միհրան Մինասեան
A search operation started as soon as the survivors of the Armenian Genocide had arrived at their new stations. They started to ask questions and inquire about their family members, relatives, and co-villagers. Diverse means were used in this search operation: announcements with the heading "looking for" were printed in newspapers, letters were sent to different addresses, survivors were interrogated, some even returned to Aleppo and the Syrian deserts to conduct searches for their lost ones. Aleppo, as the main center of refugee settlement and as the first station on the road to the Syrian deserts, was the point of convergence for all the attention of those looking for surviving relatives. From all over the world Armenians sent inquiries to the Aleppo Prelacy, diverse compatriotic unions and individuals, always expecting "good news" for recovery of kin. The immense number of inquiries induced the Prelacy to adopt a special search system. Every inquiry was processed by designated personnel; the content of the letter was summarized and immediately communicated to assigned individuals. Alongside query letters addressed to the Prelacy, announcements were often made from the altar of the church by clerics and posted on the walls of the church and other public places. The information gathered was combined and sent to the inquirer. Notwithstanding this extensive and systematic effort, very few were able to find their relatives as most had perished and details of their deaths were unknown.
ՀԲԸ Միութեան Հալէպի ապաստանարան-արհեստանոցը (1920-1927)
(2018) Անդրանիկ Տագէսեան
Between 1915 and 1917, during the Armenian Genocide, a number of Armenian women and teenage girls were ill-treated and raped on the deportation roads and in the desert camps. Others were kidnapped and still others were taken to houses where they were treated as slaves and physically molested. A small number of women were forced to trade their bodies for survival. The fate of these abused women and girls was critical and needed to be addressed as soon as WWI ended and the Allied Forces took control of the area. As early as 1918 shelter houses were established in different localities like Aleppo, Damascus, Baghdad and Alexandria. Some of these were run by the American Near East Relief Society and other non-Armenian philanthropic groups. The paper studies the Aleppo Shelter-Home. It was founded by the Oriortats Miyutiun in June 1919, sponsored by the AGBU and, as of January 1920, owned by the AGBU but administered and managed by the said Miyutiun. The paper is abused on the extensive (yet short-lived) correspondence and reporting, which existed between the shelter home and the AGBU periodical, and notes. The paper examines the inception and mission of the Shelter-Home, as well as life in it, those who were accepted, the process of their rehabilitation, the care given, the crafts taught (so that the women could make a living) and their eventual reintegration into the Armenian space at large.
A Brief History of the Khasho Family
(2018) Yousef Adnan Khasho
Խաշօ ընտանիքին, ինչպէս նաեւ հայկական ծագում ունեցող այլ ընտանիքներու (Շահին, Թոքաթ, Խուքազ, Թըրք, Խլաթ, Սիքիաս, Մուրատ, Հանունիկ եւն.) անուններուն կը հանդիպինք Սուրիա-Լիբանանի նախաեղեռնեան հայապատումներու մէջ: Հեղինակը՝ ծնունդը Խաշօ ընտանիքին, կը պեղէ պատմութիւնը իր ընտանիքին, որուն անունը տարածուած էր արդէն նախաեղեռնեան Սուրիա-Լիբանանի մէջ: Հիմնուելով ընտանեկան նիւթերու, վկայութիւններու բնակավայր-գիւղի տուեեալներու, ընտանիքի այլ անդամներու թէ ընտանիքի երէց բարեկամներու յիշողութիւններուն վրայ, հեղինակը կ'ընէ կարելի համապարփակ պատումը Խաշօ ընտանիքին: Ան կը բաժնէ ընտանիքին պատմութիւնը հինգ հանգրուաններու՝ սկսելով ընտանիքի ծննդոցէն՝ 1750ականներու Ուրֆայի մէջ, ուրկէ ընտանիքի անդամները պահ մը կ'ուղղուին Կիլիկիա, ապա կ'անցնին Ղնեմիէ, ուրկէ կը տարածուին Լաթաքիա եւ այլուր: Հեղինակը կը մանրամասնէ ընտանիքին դիմագրաւած Եղեռնի մարտահրաւէրները, կը նկարագրէ ընտանիքի տարբեր սերունդներուն ասպարէզային ընդգրկումը, կենսագործունէութիւնը եւ յառաջացուցած փոփոխութիւնը գերդաստանին, անոր ինքնութեան, ընտանեկան պատմութիւնը հասցնելով մինչեւ մեր օրերը:
Սուրիական Ճեզիրէն եւ հայերը 1920ականներուն. Ֆրանսական հոգատարութեան գաղութատիրական դրուագ մը
(2018) Վահէ Թաշճեան
In the early 1920s thousands of Armenian refugees were settled in the Syrian Jezira district. These new settlements were established at a time when thousands of Armenians had already been settled and had started to make a living in Aleppo, Beirut and Alexandretta refugee camps. These newest refugees coming from Turkey were settled in little known localities like Jezira and elsewhere, far from other Syrian Armenian settlements. The new arrivals were mostly Kurdish-speaking Armenians who had been uprooted from rural regions east of Diarbekir as well as from areas southwest of Bitlis. The paper highlights the settlement of these new incoming refugees and examines their treatment by the French mandate authorities, who had adopted a colonization policy concerning Jazira. The settlement of the refugee Armenians in that area was planned to provide strong leverage for the success of this colonization policy. This is the time when new Armenian settlements like Hasake and Kamishli mushroomed in Syrian Jezira, where the Assyrian and Armenian settlements were envisaged as playing a pivotal role in the adoption of the policy.
From Refugees to Decent Syrian Citizens: Armenians in Syria Under the French Mandate
(2018) Seda Altuğ
Յօդուածը հարցադրումի տակ կ'առնէ պաշտօնական պատմագրութիւնը թէ գաղթական հայերը գրկաբաց ընդունուեցան Սուրիա: Ընդհակառակը, վերլուծական փաստարկներով հեղինակը կ'առարկէ այս փաստերուն, բացայայտելով զարգացումները դէպքերու, իրադարձութիւններու, արաբ ազգայնական եւ կրօնական դէմքերու արտայայտութեանց որոնք սկզբնական ոչ-բարեացակամ ընթացքէ բարեփոխուեցան դրական վերաբերումի: Հեղինակը կը լուսաբանէ ներքին ծալքերը տեղական ընդվզումին դրդապատճառներուն, ինչպէս նաեւ՝ հետեւանքները, ապա նաեւ յառաջացած փոփոխութիւններուն պատճառները եւ այն լուսաբանական եւ հանդարտեցնող դերը զոր հայ կրօնական առաջնորդները ունեցան՝ թիւրիմացութեանց եւ յաւելեալ գրգռութիւններու առաջքը առնելու առումով:
Reconstructing Aleppo
(2018) Armenak Tokmadjian
Սուրիոյ մէջ շարունակուող հակամարտութիւնը բազմաթիւ քաղաքներ ծանրօրէն աւերակեց: Պատմութիւնը կը հաստատէ, սակայն, որ մեծ քաղաքներ – ինչպէս Հալէպը – չեն մեռնիր: Ընդհակառակը, անմիջապէս որ բրտութեան ալիքը դադրի, լայնածիր վերակառուցման աշխատանքներ կը սկսին հոն: Հեղինակը կ'արծարծէ Հալէպի վերակառուցման ծրագրերը: Ան կ'ընդգծէ որ վերակառուցման ծրագիրը պէտք է լաւապէս սերտուի, մտածուի եւ քննարկուի՝ պատերազմի աւարտէն առաջ: Հեղինակը կը հիմնաւորէ իր այս տեսակէտը՝ բերելով օրինակները նախորդ փորձերու, ինչպիսիք են Սարայէւօն եւ Պէյրութը: Զեկոյցը կը մատնանշէ որ յետ-պատերազմեան շտապ վերակառուցումը բազմաթիւ ընկերային, տնտեսական եւ ճարտարապետական բարդութիւններ յառաջացուցած է, որոնցմէ վերոյիշեալ երկու քաղաքները ցարդ կը տառապին: Հեղինակը կը քննադատէ նման շտապողական եւ ոչ-խորապէս քննարկուած վերակառուցումը, ուր նախապատուութիւն կը տրուի տնտեսական շահերու, մինչ նախկին բնակչութեան մեծ շերտ կը մնայ դուրս, եւ մինչ շինարարական ընկերութիւնները կը կառուցեն փայլուն, ապակեպատ շէնքեր, անդին նախկին քաղաքաբնակները կը կառուցեն խրճիթներ՝ ու կ'ընդարձակեն քաղաքը: Հեղինակը կը միտի Պէյրութի եւ Սարայէւոյի փորձէն մեկնելով յառաջադրել վերակառուցման տարբեր ծրագիր մը Հալէպէն:
Քամիշլիի հայ համայնքը եւ Ճեզիրէի հայոց առաջնորդական փոխանորդութիւնը (1920-1960ականներ)
(2018) Անի Ֆիշենկճեան
The paper details the origins and development of the Armenian Orthodox vice prelacy in Jezire, and the factors that gave birth to its establishment. The author describes the arrival of hundreds of Armenian families from the eastern regions of Turkey, who were persecuted and forced to take refuge on the Syrian side of the border. The paper highlights the efforts of Armenian local and regional lay and religious authorities made to legalize their settlement on Syrian lands, the allocation of arable lands for them to cultivate and make a living and their eventual integration into the tiny local Armenian communities of north-eastern Syria. The author argues that their number necessitated the establishment of a vice-prelacy in the region, particularly after the formation of an Armenian school network and other organizations. The vice-prelacy was established in 1942, at a time when the Armenian population of Jezire was around 35,000. However, soon after, in 1946-47 a significant number of these new settlers were repatriated to Soviet Armenia.
Սուրիահայութիւնն ու յետպատերազմեան Սուրիան
(2018) Գէորգ Յակոբճեան
Taking the Syrian’s minorities’ perspectives into consideration, one may argue that neither “Islamism” nor “Arabism” seems likely to unite the diverse communities of Syria. Sectarian tensions among the Muslims; non-Muslim minorities’ and Muslim moderates’ fears of the emergence of an Islamic state; Kurdish (and other ethnic minorities’) concerns about Arabisation are issues that should be taken seriously. Therefore, the adoption of Syrian state citizenship as a unifying factor may lead the diverse multinational and multi-ethnic communities of Syria to reconcile their disagreements. Bearing in mind the integrating role various ethnic and religious minorities played in building modern Syria, Syrian citizenship can serve as a common denominator and ensure equality and the rule of law to all Syrians without any sort of discrimination. In this context, the paper highlights the preoccupations of the Syrian Armenian community concerning the current political instability and Syria’s ambiguous future. The paper notes a number of matters of principle which, arguably, could guarantee minority rights and their sustainability in the Syrian state. These include protection of Armenian identity; equality and non-discrimination; active participation in political social and economic life; respect for human rights provisions; minority group rights vis-à-vis historical or cultural places and transactional considerations; measures against marginalization and exclusion in all walks of Syrian socio-political, cultural and economic life.
Հայ-արաբ թարգմանական գրականութեան զարգացումը Սուրիոյ մէջ
(2018) Յակոբ Միքայէլեան
Armenian-Arab relations can be tracked back to pre-Christian times and have been uninterrupted ever since. These relations have involved the diverse spheres of politics, medicine, literature, sciences and trade. Arab domination of Armenia had a very strong impact on the Armenian language, yet culturally the influence was mutual. As of the early 20th century, right after the Genocide, a new set of relations, which are significant particularly in culture and literary translations, was established between the two nations. These new relations promoted mutual cultural recognition. Indeed between 1970 and 2000 translation from Armenian into Arabic and vice versa flourished in the fields of both literature and history. The paper highlights the result of this effort and its impact on bridging the gaps between these two nations and promoting knowledge of mutual national issues and concerns. The significant achievements of this translation, however, are not considered enough. Indeed, this translation effort has not gone much beyond limited professionalism, has not been institutionalized and has remained the result of individual, self-motivated efforts.
The Syrian Armenian Rural Community of Ayn El-Arous
(2018) Hasmig Kellugian Baran
Հրատարակութիւններու, արխիւային նիւթերու, հարցազրոյցներու, յուշերու, անձնական յիշողութիւններու միջոցով հաւաքուած նիւթի հիմամբ հեղինակը կը վերականգնէ մինչեւ 1950ականներու աւարտը մեծամասնութեամբ հայաբնակ Այն Արուս գիւղին կեանքին պատումը: Հեղինակը կը ներկայացնէ հայոց այդ գիւղ հաստատուելուն նախաեղեռնեան հանգրուանը, ապա՝ Եղեռնէն ետք հոն հաստատուած հայ գաղթականութեան կեանքի պայմանները, կենցաղը, առօրեան, տան եւ առտնին աշխատանքային բաժանումը, այդ աշխատանքներուն ընթացքին տեղաբնիկ օգնականներուն առնչումը, անասնաբուծութիւնը, երկրագործութիւնը եւ հաւաքական աշխատանքներունը, մարանն ու հանդերձանքը, արհեստները, արաբ քոչուոր ցեղերու հետ յարաբերութիւնները, դպրոցական ու եկեղեցական կեանքը, մշակութային թէ մարզական միութիւններուն գործունէութիւնը, հանգստութեան ժամանցները, աւանդական տօնակատարութիւնները եւն.:
Քեսապը հայ գրականութեան մէջ
(2018) Սիլվի Աբէլեան
Kesab is an ancient Armenian settlement and a community that has gradually attracted ethnographic interest, particularly during the second half of the 20th Century. During the last six decades Kesab’s dialect, ethnography and folklore have been extensively studied. Kesab and its Armenian community have become the subject of several literary works, too, both poetry and prose. The paper focuses on the presence of Kesab and the Kesab Armenian community in literature. As of the 1940s Kesab is included in informative almanacs and handbooks. Several ethnographic books dedicated to the area were published. Dikran Mandjigian, Mihran Minasian and Hagop Cholakian indulged in the collection of Kesab Armenian folklore and published it. Cholakian published several volumes of his scientific research on Kesab ethnography as well as its dialects, fairy tales, sayings, proverbs, songs, etc. Another significant work is that of Albert Apelian, which was published posthumously. The paper studies the literature which is dedicated to Kesab, grouping the authors as native-born and other. It analyses the content of these writings and the reasons for the authors’ interest. The paper groups these writings in different categories of poetry and prose.

Browse

Browsing Conference Proceedings by Issue Date

Results Per Page

Sort Options